Napady paniki – co się ze mną dzieje?
Pocenie się, kołatanie serca, drżenie rąk, duszności, a także strach przed umieraniem, popadnięciem w obłęd, to niektóre z objawów napadów paniki.
Napady paniki mogą pojawiać się w związku z określoną sytuacją, bądź bez wyraźnego powodu, spontanicznie, zazwyczaj trwają od 5 do 20 minut. Charakterystyczna dla napadów paniki jest obawa przed możliwością pojawienia się kolejnych ataków, a także zmiana naszych zachowań związanych z atakami.
Zdaniem Clarka (1986, za Wells, Terapia poznawcza zaburzeń lękowych, 2010) napady paniki wynikają z błędnej interpretacji objawów z ciała. Dochodzi wtedy do katastrofizacji – przyspieszone bicie serca może być interpretowane jako oznaka nadchodzącego zawału. Także wiele innych doznań, jak na przykład przyspieszony oddech w trakcie joggingu może być interpretowany jako oznaka nadchodzącej śmierci, duszenia się.
Z biegiem czasu na podtrzymywanie napadów paniki mają wpływ trzy czynniki:
- Skupianie uwagi na objawach płynących z ciała – kontrolowanie tętna, sprawdzanie oddechu,
- Stosowanie zachowań, które w naszym odczuciu chronią nas przed katastrofą – np. odczuwam płytki oddech – zaczynam kontrolować oddech, co ma mnie uchronić przed uduszeniem,
- Unikanie sytuacji mogących wzbudzić lęk – np. unikanie podróżowania zatłoczonym autobusem w obawie przed odczuwaniem duszności, ograniczanie aktywności fizycznej w obawie przed przyspieszonym oddechem.
W zaburzeniach lękowych z napadami paniki istotna jest psychoedukacja – odkrycie z klientem przyczyn napadu paniki oraz bezpośrednie podważanie wiary w błędne interpretacje. Nauczenie się, że odczuwanie lęku nie prowadzi do katastrofy.
Zazwyczaj terapia poznawczo – behawioralna zaburzeń lękowych z napadami paniki zajmuje od 7 do 14 sesji.
0Tagi: ciało, napady paniki, terapia poznawczo - behawioralna
Categories: terapie
Comments